Op 15 januari 2009 was de wereld getuige van een wonder toen piloot Chesley 'Sully' Sullenberger zijn defecte vliegtuig met een noodlanding op het ijskoude water van de Hudson-rivier in New York wist te landen. Hij redt met dit spectaculaire manoeuvre de levens van alle 155 passagiers aan boord. Maar terwijl Sully geroemd wordt door het publiek en de media om zijn buitengewone reddingsactie en vliegprestatie, is er achter de schermen een onderzoek gaande dat zijn reputatie en carrière dreigt te vernietigen.
Dit nieuwste drama van Clint Eastwood is, zoals verwacht, een oerdegelijke film. De filmveteraan werkte voor het eerst met Hanks en de twee oudgedienden vormen een gesmeerd ogende combinatie.
Daarnaast zien we ook een aloud thema van de gewone man (in dat geval de piloot) die geconfronteerd wordt met bedrijfsheren die los van alle menselijkheid kijken naar de kost en winst van alles.
Het gedeelte in het vliegtuig was zeker het kijken waard, maar alles daar buiten wist geen emotionele snaar te raken, ondanks het prima spel van Hanks, Eckhart en de rest van de cast.
Aan Tom Hanks hoef ik niet veel woorden vuil te maken. Zijn interpretatie van Sullenberger is ijzersterk; stil, eervol en kwetsbaar. Aaron Eckhart heeft een sympathieke bijrol als zijn copiloot Jeff Skiles.
Sully focust zich op de momenten voor, tijdens en na de noodlanding en Tom Hanks speelt -we herhalen het graag- wederom grandioos als kapitein Sully.
Het is een psychologisch drama over hoe een man rechtop blijft, terwijl de enen hem liever aan het zweven brengen en anderen hem onderuithalen. Ze zijn schaars, dat soort mensen, net zoals de acteurs die zulke figuren geloofwaardig tot leven brengen.
In zijn 35ste film als regisseur wil Eastwood (86) wel erg veel laten zien, zeker in een script dat focus mist. Gelukkig is er de betrouwbare hoofdrolspeler Hanks, die na Captain Phillips (2013) opnieuw de held is, die gewoon zijn werk doet.
Dichterlijke vrijheid in films die op ware gebeurtenissen zijn gebaseerd: ze zullen altijd wel een oud zeer blijven. Die vrijheid neemt alvast niet weg dat Sully oerdegelijke Amerikaanse cinema van de bovenste plank is.
Je ziet Sully aarzelen, doodsangsten uitstaan en gespannen naar achtergebleven passagiers speuren. Dit is een mens van vlees en bloed. Iemand die enkel schijnbaar emotieloos zijn jasje aandoet wanneer hij 'zijn' vliegtuig verlaat.
Eastwood schoot zijn film met Imaxcamera?s, wat zich uitbetaalt in wijde, kraakheldere shots van de Hudson-rivier in wintertijd. Het is daarom extra jammer dat de boel eromheen aanvoelt als een vlucht op de automatische piloot.
Wat uiteindelijk wel indruk maakt is het spel van Tom Hanks en Aaron Eckhart. Dit gecombineerd met natuurlijk de indrukwekkende noodlanding maakt Sully - ondanks enige misstappen - toch tot een bezienswaardige film.
De waterduik zelf wordt door Eastwood heel slim uitgespreid over drie of vier knap in beeld gezette flashbacks die je telkens opnieuw naar je seatbelts doen klauwen: het meest intense moment vonden wij die korte stilte vlak na de vogelinslag, wanneer het tot de piloten en de passagiers begint door te dringen dat er iets mis is.
Beide verhaallijnen worden door Eastwood vakkundig verweven, waarbij hij de spanning mooi opbouwt door de noodlanding pas halverwege de prent te tonen.
Tom Hanks speelt net als in Captain Phillips een man die in extreme omstandigheden laat zien uit wat voor hout hij gesneden is. Ditmaal onder regie van Clint Eastwood in het verhaal van de piloot die een succesvolle noodlanding maakte op de New Yorkse Hudson-rivier.