Miguel is een enthousiaste, twaalfjarige jongen die in Mexico woont. Hij ontdekt een eeuwenoud mysterie dat hem naar een bijzondere en onverwachte reünie leidt. Tijdens Día De Los Muertos komt Miguel terecht in de fantastische wereld van de doden. Daar ontmoet hij de oudere generatie, leert hij wat zijn plaats binnen de familie is en hoe families door de tijden heen verbonden blijven door een eenvoudige herinnering.
Dat in combinatie met het feit dat Pixar Coco laat voorafgaan door het maar liefst 21-minuten durende "Olaf's Frozen Avontuur" dat ons moet warm maken voor Frozen 2 dat eind 2019 in de zalen zou moeten komen, maakt van Coco een behoorlijk lange zit.
Coco zet een nieuwe wereld neer en brengt deze met verve tot leven. Ondanks het feit dat de dood een grote rol speelt, wordt dat op een hele mooie manier neergezet waardoor het ook voor kinderen nooit eng wordt.
Zoals we inmiddels kunnen verwachten van Pixar is er een veel zorg besteed aan alle verschillende componenten. Het is deze toewijding die ook Coco tot een zeer rijke filmervaring voor alle leeftijden maakt.
In het creëren van droomwerelden toont Pixar zich met Coco weer heer en meester. De animatiefilm over de dood is vrolijk en troostgevend en gaat laconiek met het thema om.
Na twee mindere vervolgfilms heeft Pixar weer een origineel verhaal klaar. Eentje dat de dood prachtig verbloemt. En tot het einde emotioneel weet te verrassen.
Wie de boodschap dat familie boven alles gaat meteen wil toepassen, brengt niet alleen zijn kinderen mee naar de bioscoop, maar ook neven en nichten, grootvaders en grootmoeders. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Coco is een feest voor het oog en een lofzang op familie en de band met de overleden zielen. Dit is wellicht niet Pixar op zijn best, maar nog steeds een knettergoede animatiefilm.
Zo ambitieus is deze film dus ook weer niet. Toch raakt Pixar opnieuw alle emotionele snaren en het hiernamaals is een prachtig ontworpen, muzikale metropolis waarin de dood een aangename verlenging van het leven vormt.
We mogen alles zeggen over Disney wat we willen maar op het vlak van diversiteit heeft het imperium zijn lesje wel geleerd. Zo introduceerde ze de eerste zwarte prinses in The Princess and the Frog, kregen we vorig jaar Vaiana te zien en met Coco zal het de harten van de Latino-community veroveren.
Coco, de nieuwe film van studio Pixar, laat de Mexicaan Miguel verdwalen in het dodenrijk. Dat levert een film met spetterende beelden op.
Coco is een film van uitersten en juist dat maakt 'm zo bijzonder. Zware thema’s, op een lichtvoetige manier gebracht. Absoluut gaan zien.
Coco biedt een mogelijkheid om het concept van de dood bespreekbaar te maken met je kroost, zonder dat je in gruwelijke details hoeft te treden. Het ultieme bewijs dat Pixar de moed heeft om te blijven evolueren.
De animaties zijn prachtig en kleurrijk, het land van de dood is ingenieus neergezet, emotioneel is de film ijzersterk en de muziek is niet uit je hoofd te krijgen!
