Dertig jaar na de gebeurtenissen in de eerste film ontdekt een nieuwe Blade Runner, LAPD agent K (Ryan Gosling) een verborgen geheim dat wat nog overblijft van de huidige maatschappij mogelijk in chaos kan doen verzinken. De ontdekking van K leidt tot een zoektocht naar Rick Deckard (Harrison Ford), een voormalige Blade Runner die nu reeds dertig jaar vermist is.
Blade Runner werkt op alle niveaus. Als toekomstvisie, als thriller, als actiefilm, als levensfilosofie, als zoektocht naar identiteit en als een visueel spektakelstuk vol memorabele beelden die vooral op het IMAX-scherm de kijker overdonderen.
De soundtrack van Hans Zimmer en Benjamin Wallfisch maakt het geheel af tot een ijzersterke science fiction film die ook prima op eigen benen kan staan zonder zijn voorganger. Voor Blade Runner 2049 mag je naar de bioscoop rennen in plaats van lopen.
Voortdurende visuele en muzikale pracht met gedreven acteerprestaties van Ryan Gosling en Harrison Ford in deze kunstzinnige Hollywoodblockbuster van regisseur Denis Villeneuve. Kortom, een van de beste sequels ooit.
Daarmee flikt Villeneuve en zijn team het gewoon om twee jaar achter elkaar een moderne science fiction klassieker ("Arrival" blijft een aanrader) af te leveren. Een film gemaakt voor de eindejaarslijstjes.
Zeker, deze prent verdient een Oscarnominatie voor cinematografie, en ook de belichting is zeer straf. Maar de film is in hetzelfde bedje ziek als erg veel Hollywoodproducties die de laatste tijd los over de twee uur gaan terwijl hetzelfde verhaal perfect op minder dan twee uur verteld zou kunnen worden volgens ons.
Wat ik nog kan zeggen over de film zonder te spoilen is dat de vertolkingen over de gehele lijn fantastisch zijn. Gaande uiteraard van Gosling die hier één van zijn betere vertolkingen neerzet, tot Harrison Ford die een charsmatische aantrekking blijft.
Als er één regisseur met zijn fikken aan Blade Runner mocht zitten, dan wel Denis Villeneuve. De Canadees doet met Blade Runner 2049 wat alleen hij vandaag kan in Hollywood: een als peperdure blockbuster verpakte arthousefilm maken.
Razend knap hoe het origineel doorklinkt in dit vervolg, dat ver weg blijft van het lichtvoetig vermaak van de blockbuster. Zelden was een toekomstbeeld in de cinema zo somber en troosteloos, zelden werd dit zo fraai verbeeld.
Het is even een zit, maar liefst 163 minuten heeft Villeneuve uitgetrokken om de 117 minuten durende versie uit 1982 te evenaren en liever nog te overtreffen. Die poging lijkt te slagen nu eensgezind het sterren regent bij de recensenten.
Ik heb mij geen seconde verveeld en het verhaal is pakkend genoeg om de interesse van de kijker vast te houden. Echter is de film niet zo magisch als het eerste deel uit 1982. Iets waar ik stiekem wel op had gehoopt.
Niet elke popcornbezoeker zal zich kunnen vinden in de slow-scifi van Villeneuve of het onvoorspelbare, op momenten lastig te doorgronden verhaal. Naast de mooie plaatjes en uitstekende vertolkingen is het prettige nou juist dat je bij dit vervolg nooit weet wat er om de hoek ligt. Missie geslaagd.
Dit is een film die je op een zo groot mogelijk scherm moet bekijken en dan volledig over je heen laten komen. Als je daarna na zo’n 3 uur de bioscoop uit stapt is er nog maar één woord: wow!
Blade Runner 2049 is zowel narratief als conceptueel ambitieus en dient als een herinnering dat sciencefiction bestaat om nieuwe horizonten te verkennen.
Maar wij bomen door en u wilde eigenlijk gewoon weten of u de film moet gaan bekijken dit weekend. Het antwoord is natuurlijk ja, en wel op het grootste IMAX-scherm dat u kan vinden.
De diepgang in de dialogen en het verhaal, het acteerwerk en de sfeer maken dat Blade Runner 2049 een van de beste films van de afgelopen en komende tijd is.
Blade Runner 2049 duur maar liefst 163 minuten, maar voelt nergens uitgerekt of uitgesponnen aan. Villeneuve wordt nooit drammerig en houdt de vraagstukken interessant.
Blade Runner 2049 is geen cinema, maar een beléving, een kunststukje en een technische triomf.
Blade Runner 2049 is een prachtig stuk en na Arrival opnieuw een schot in de roos voor Denis Villeneuve. Proficiat, Sir Ridley Scott!
Regisseur Denis Villeneuve haalt alles uit de kast voor zijn meest ambitieuze - of pretentieuze - film tot nu toe.
Wie naar 2049 gaat bezoekt immers geen film, maar een wereld. De melancholische tonen van de herkenbare score brengen het soort rust in de film dat veel hedendaagse blockbusters volledig vreemd is.
Een film die je moet zien op het grootste beschikbare filmdoek. Niet bijna drie uur lang met een 3D-bril op je neus, maar gewoon in 2D, dat is zonder meer het mooist.
Maar wees gerust: Blade Runner 2049 is zonder enige twijfel een van de beters sequels uit de filmgeschiedenis en een absoluut feest voor het oog. Hopelijk heeft de hedendaagse cinemabezoeker wel zin in Hollywood-arthouse!
De cast is sterk, de special effects verbluffend en alles is grotendeels in dezelfde stijl als de klassieker van Ridley Scott. Een absolute must-see voor echt sci-fi liefhebbers.
Wat maakt ons menselijk? Wat is ons doel in het leven? Blade Runner 2049 probeert deze vraagstukken op een filosofische manier te beantwoorden en zet daarmee een waardig vervolg neer op een geliefde cultklassieker.
