Soof en Kasper hebben het geprobeerd, maar het kan niet meer anders. Ze gaan uit elkaar. Althans, dat wil Kasper. Soof probeert het van de zonnige kant te bekijken, maar is de controle over haar toch al chaotische leven volledig kwijt. Soof herpakt zich na een ontmoeting met Jim Cole, maar hun timing blijkt zoals altijd net verkeerd. Dan ontmoet ze de knappe chef-kok Bauke.
Manmoedig probeert Soof deze tegenslagen het hoofd te bieden. Dat is de voornaamste charme van deze romantische komedie die er niet voor terugdeinst alle hedendaagse familieclichés uit de kast te trekken.
Maar eenmaal in stelling gebracht, wordt Soof 2 toch niet zo grappig als het origineel. Dat zit 'm deels in timing, de grappen vallen niet altijd even goed. Het zijn er ook iets minder, lijkt wel.
De film heeft voor heel veel mensen herkenbare ingrediënten: Verliefd, getrouwd, therapie, het verwerken van een scheiding, een zaak die failliet dreigt te gaan. Giet daar een sausje overheen van opgroeiende puberende kinderen en voilà Soof 2. Als bijgerecht word er heerlijke muziek geserveerd.
De cast heeft immers zichtbaar plezier in het spelen van de rollen - vooral Lies Visschedijk sprankelt in de titelrol - en dat vergoelijkt een hoop. Het aanstekelijke nummer 'Jodge Me Niet' doet daar nog eens een plezierig schepje bovenop: aan het einde van de film laten alle acteurs hun beste dansmoves zien.
Hoewel de film in het begin tegenvalt, vallen alle puzzelstukjes toch op hun plek. Uiteindelijk doet Soof 2 waar een feelgoodfilm voor bedoeld is: je met een fijn gevoel en een glimlach op je gezicht de bioscoopzaal laten verlaten.
Maar Soof 2 doet niet onder voor zijn voorganger. Inhoudelijk is dit scenario (weer van Marjolein Beumer) zelfs iets gedurfder, want dit keer komt niet alles goed: Soof en Kasper gaan scheiden. Wat volgt ligt voor de hand: ongeloof, pijn en (veel) rode wijn.
