Vier vrienden wonen in Antwerpen. Ze zijn dealers. Ze zijn stoutmoedig en hebben grote ambities. Het viertal besluit een cokedeal te saboteren en de drugs zelf te verpatsen. Maar de zaken lopen compleet uit de hand. Dit leidt tot een complete oorlog tussen hen, een Amerikaanse druglord en de meedogenloze Colombiaanse kartels.
Hoewel Patser een genrefilm is vol te verwachten geweld en overdreven scheldkanonnades, valt deze derde productie van dit regisseursduo op door grappige, rap van de tongriem gesneden teksten, fluorescerend oplichtende scènes en de passende score van Vlaamse en Nederlandse rap- en dancemuziek.
Patser is een degelijke en opvallend genuanceerde Vlaamse film geworden die een actueel thema op een zeer moderne en flitsende manier toont. Adil en Bilall geven de kijker wel degelijk een zedenles mee maar worden nooit prekerig wat een absolute verdienste is.
Patser is een wilde rollercoaster, maar na een paar loopings krijg je zin om even uit te stappen en op adem te komen.
Adil & Bilall, inmiddels ook op de radar van Hollywood, hebben met Patser een bedrieglijk virtuoze film gemaakt. Wie voorbij vrouwonvriendelijke en lompe scènes kijkt, ziet een film vol knappe vondsten.
Het volgepropte script, de stereotiepe personages, de geleende filmstijl en de ordinaire scènes overschaduwen de zelfspot die de film tot op zekere hoogte bevat.
Een actiefilm vol adrenaline die in hoog tempo een verhaal vertelt over de altijd interessante gangsterwereld. De heren Adil en Bilall laten alvast zien wat ze in hun mars hebben. Als zij in Hollywood met groot budget mogen werken kunnen dat haast alleen maar knallers gaan worden.
Patser had het grote wapenfeit moeten worden voor Adil en Bilall om te tonen dat ze hun beloftes waar kunnen maken, maar ze slagen er niet in. De film voelt eerder als een verdere evolutie van het regisseursduo dan een culminatie van al hun vorig werk.
Niet het acteerwerk van Ali B, maar de relativerende humor van de regisseurs maakt misdaadfilm Patser genietbaar.
Adil en Bilall maken in hun Antwerpse drugsprent Patser dezelfde fouten als in voorganger Black. En dat zijn er nogal wat.
Cinematografische masturbatie die hier en daar werkt maar voornamelijk als bombastische na-aperij overkomt.
Kortom, met Patser leveren Adil & Bilall een solide opvolger op van BLACK. Next level sh*t, gasten!
Als de actiefilmambities van het tweetal duidelijker naar boven komen, verliezen ze de eigenheid van hun eigen film uit het oog. Het steeds van locatie naar locatie verspringen – Colombia, Tanger én Amsterdam waar rapper Ali B mag opdraven als drugsbaron "Hassan Kamikaze"– zorgt ervoor dat de film wat inwisselbaar wordt.
Toegegeven: naar het einde toe rijdt Patser zich total loss in zijn overdaad aan filmische knipogen, gewelduitbarstingen en andere fucked up shit. Maar eenmaal je jezelf uit het wrak geworsteld hebt, kun je niet ontkennen dat dit de adrenalinestoot is waar de Vlaamse cinema dringend nood aan had.
