De CEO van een familiebedrijf dreigt de afdeling van haar feestende broer Clay te sluiten. Clay en zijn technisch directeur roepen vervolgens hun collega's bij elkaar en organiseren een groots kerstfeest. Het feest loopt echter al snel uit de hand.
Ondanks een cast vol komische gezichten wil het niet echt lukken met Office Christmas Party. De grappen zijn dun gezaaid of heel erg flauw.
Helaas levert Carols onvermijdelijke entree op de fuif weinig vuurwerk op en hetzelfde geldt voor de duffe achtervolgingen en de slappe finale die de inspiratieloosheid moeten verbloemen.
Waarschijnlijk werkt deze film ook het beste als je wat suf bent van de griep of verkoudheid, of zelf ook onder invloed van eerdergenoemde drank en/of drugs.
Dat Office Christmas Party weinig om het lijf heeft, is ook duidelijk te zien aan de hoeveelheid bijfiguren die hun entree maken. Het maakt dat dit festijn uitsluitend te pruimen is voor de liefhebbers van onnozel kerstvermaak.
We pikten één of twee goeie oneliners op, maar het feestje dat de makers op touw zetten mist spontaniteit, rock-'n-roll, en vooral: decadentie. We zullen op kerstavond weer zelf een togafeestje moeten organiseren.
Je bekijkt dit rommeltje schouderophalend, je hoofd even laten leeglopend, tot de zaallichten je tot de orde roepen en een zeker schaamtegevoel je er aan herinnert dat je hiervoor betaald hebt.
De grappen over hedendaagse bedrijfscultuur waarin winstpercentages steeds hoger moeten, werkfeestjes vooral niet té leuk mogen zijn en politieke correctheid overheerst, zijn onderhoudend. Maar ze gaan verloren tussen met alcohol overgoten flauwe kantoorhumor.
