Na het plotselinge overlijden van Joe Chandler wordt zijn jongere broer Lee aangesteld als voogd voor zijn zoon. Lee keert terug naar zijn geboortedorp om voor hem te zorgen. Daar moet hij om zien te gaan met zowel zijn ex-vrouw Randi en de gemeenschap van North Shore.
Manchester By The Sea is een film met een loodzwaar verhaal. De verhaallijnen blijven geloofwaardig, omdat Lonergan geen moment in de valkuil van overdreven of goedkope emotie stapt. De film is terecht kanshebber voor prijzen op de diverse festivals en een geduchte gegadigde voor de jaarlijstjes van 2017.
De kracht van de film is dan ook de manier waarop Affleck, Hedges en Williams zichzelf hun personages - met al hun complexiteit en verdriet - hebben weten eigen te maken. Lonergan stuurt ze niet in een rechte lijn naar de slotscène, maar over de hobbelige, ongemakkelijke en onvoorspelbare wegen van rouw.
Manchester by the Sea is een van de grootste Oscarfavorieten. En nu eens niet een film over mensen die met tegenslagen leren omgaan. Maar over mensen die dat eigenlijk niet kunnen.
Dit is een film die zich geen ander genre laat aanmeten dan enkel drama. Een schitterend drama. Soms verontrustend. Niet alleen de gebeurtenis, maar vooral de bijbehorende explosie. Plotseling, abrupt. Geen aanloop naar of je als kijker voorbereiden op. Maar zoals in het echte leven; onverwacht.
Manchester by the Sea zal terecht één van de favorieten worden voor de aankomende Oscars. Een emotionele rit van ongekende schoonheid, fantastisch acteerwerk en met de mooiste en tevens meest hartverscheurende scène van het jaar.
Het knappe aan dit solide drama is de wijze waarop de personages verschillende schakeringen kennen en een ondoorzichtige functie vervullen. Dit houdt het plot en de dialogen fris en onvoorspelbaar.
Manchester by the Sea is een pakkend verhaal dat zowel het hart als het hoofd weet te raken. De film is niet helemaal vrij van clichés maar het verhaal, de regie en de acteerprestaties maken dat meer dan goed.
Dit is geen film, dit is opera. Die gedachte zal bij veel kijkers minstens één keer door het hoofd schieten.
Deze aangrijpende bespiegeling over dood en verlies, maakt van de kijker een figurant - zo ongemakkelijk nabij voel je je bij de soms hartverscheurende taferelen. De indrukwekkende ingetogenheid en waarlijke tragiek maken van Manchester by the Sea alvast één van de beste films van het jaar.
Bij vlagen is hij tergend saai, net zo flegmatiek als Lee zelf. Als je alle kwalen en plagen die de disfunctionele familie Chandler teisteren inventariseert, dan heb je genoeg voor een volbloed melodrama.
Scenarist en regisseur Lonergan (You Can Count on Me, Margaret) portretteert zijn antihelden met veel mededogen, en Affleck maakt diepe indruk met zijn ingehouden hoofdrol.