Live by Night speelt zich af in de roerige jaren ‘20, toen de drooglegging de stroom alcohol in de door gangsters gerunde clandestine barretjes nog niet had stopgezet. Voor iedere man met genoeg ambitie en moed lag de mogelijkheid om geld en macht te verwerven voor het grijpen. Joe Coughlin, de zoon van een politiecommissaris in Boston, keerde zijn strenge opvoeding de rug toe voor een criminele carrière. Maar zelfs onder criminelen gelden er regels, en Joe breekt één van de belangrijkste als hij geld en een informant steelt van een invloedrijke maffiabaas. De licht ontvlambare situatie eindigt in een tragedie en stuurt Joe op een pad van wraak, ambitie, romantiek en verraad. Hij verlaat Boston en komt hoog op de ladder terecht in de broeierige wereld van rumsmokkelaars in Tampa.
Halverwege Live By Night is er geen enkele verrassing meer en sleept de film zich tenslotte naar een voorspelbaar en zouteloos einde.
Met Live by Night schuift Affleck op alle terreinen uit: als scenarist krijgt hij geen vat op zijn verhaal, als regisseur had hij zichzelf niet mogen casten en als acteur moet hij zichzelf dringend wat minder graag zien.
Het grootste probleem van Live by Night is dat Affleck verwacht dat ook de kijker Joe als een gouden kerel beschouwt en lijkt te denken dat hij automatisch op sympathie kan rekenen wanneer hij een mooi beige pak aantrekt en peinzend voor zich uit kijkt.
Vooral het eerste gedeelte van de film dat zich in Boston afspeelt is indrukwekkend te noemen. Het is dan ook jammer dat de film in het tweede deel zichzelf iets teveel verliest in de romance tussen Goughlin en de Cubaanse schone Graciela. Ondanks dit blijft de film gelukkig wel boeien en bouwt de film zelfs op naar een fenomenale en spectaculaire eindscène.
Nu is het een vermakelijke film, die op een lome avond mogelijk best vermakelijk escapisme biedt, maar in een periode dat grote Oscarfilms worden uitgebracht – en ik dus onbewust ook kritischer word – zie je de flaws in zo’n film mogelijk té duidelijk...
Er worden ons maar weinig momenten gegund waarin Joe Coughlin niet het moment overheerst. Misschien komt dit laatste wel vooral doordat Afflecks eigen hoofdfiguur het centrum van alles is. Van de vier films die Ben Affleck tot nu toe regisseerde is Live by Night veruit het meest teleurstellend, het hoge productiebudget en de uitstekende cast ten spijt.
Het scenario is dan ook verreweg een van de grootste pluspunten, waarin een vlot verhaal kan rekenen op scherpe dialogen vol poëtische oneliners die worden geleverd door een absolute sterrencast met onder meer Zoe Saldana, Chris Messina en Elle Fanning.
Moeizaam, geesteloos zelfs, werkt The Fleck zich door dezelfde clichés die honderden andere regisseurs vóór hem al hebben doorploegd: de strijd om de macht, de ratelende trommelgeweren, de breedgerande hoeden waarvan de schaduwen over de ogen vallen, het sexy mokkel.
Regisseur Ben Affleck slaat met zijn vierde film de plank te vaak mis.
Het project was oorspronkelijk bedoeld als een stervehikel voor Leonardo DiCaprio. Maar hij besloot uiteindelijk enkel als producer te fungeren en de hoofdrol door te geven aan Affleck. Alleen… hij blijkt de foute keuze voor de rol van Coughlin.