Arthur is een leider in de steegjes van Londonium, maar zich niet bewust van het leven waarvoor hij geboren is. Wanneer hij het zwaard Excalibur in handen krijgt en direct uitgedaagd wordt, moet Arthur keuzes maken. Met het verzet en een mysterieuze jonge vrouw, Guinevere genaamd, moet hij het zwaard leren gebruiken, zijn demonen confronteren en de mensen verenigen om de wrede tiran Vortigern te verslaan die zijn kroon gestolen heeft en zijn ouders vermoord.
Ritchie maakte van zijn Arthur-legende een inventief en gedurfd spektakel, vol elementen uit de fantasywereld, zoals afzichtelijke monsters. Zijn aanpak levert een soms warrig, maar bijzonder fascinerend filmavontuur op.
King Arthur: Legend of the Sword voelt meer dan eens aan als een uit de hand gelopen sessie van het populaire rollenspel Dungeons & Dragons. Dit zorgt nu niet per se voor de meest consistente verhaalvertelling, maar wel voor het meeste plezier.
Wel, ik heb hier meer van genoten dan om het even welke Transformers film. Als je houdt van Guy Ritchie en video-games (er zit bvb. een boss-fight in op het einde van de film!), dan zal je hier met volle teugen van genieten.
Stel jezelf geen verwachtingen, ga zonder vooroordeel lekker in de bioscoopzaal zitten en je krijgt een zeer vermakelijke blockbuster voor ogen.
Lord of the Rings meets Game of Thrones meets Snatch, zo zou je Guy Ritchies nieuwe film King Arthur: Legend of the Sword kunnen omschrijven. Al is er van een echte ontmoeting nooit sprake: verschillende genres en stijlen liggen op mekaar als water en olie.
Maat houden was al nooit de sterkste kant van Guy Ritchie, maar in deze King Arthur-film maakt hij het wel heel bont. Zelfs de enorme monsterdieren zijn, hoewel visueel indrukwekkend, uit proportie.
Dankzij de charismatische Charlie Hunman en de bij vlagen indrukwekkende beelden is er genoeg om je als kijker mee te vermaken, maar door het simplistische verhaal, de overvloed aan eendimensionale personages en de nodeloos opzichtige CGI is King Arthur: Legend of the Sword niets meer dan een simpel wat zoutloos tussendoortje.
King Arthur: Legend of the Sword is bij vlagen inventief en indrukwekkend. Het totaalbeeld dat ervan rest is dat Ritchie net niet ver genoeg is gegaan in zijn geüpdatete versie van de mythe van koning Arthur en is blijven hangen tussen korte schetsen van wat het had kunnen zijn en de videoclip die het geworden is.
King Arthur: Legend of the Sword zal allicht niet herinnerd worden als een van de beste, maar is als moderne versie van het begin van de Arthur-legenden best vermakelijk.
De acteurs zetten een prima acteerprestatie neer, maar niet meer dan dat. Hunnam geeft Arthur echter wel een nieuw fris en stoer gezicht.
En Charlie Hunman als Arthur? Mooie bicepsen, maar geen sprankeltje charisma. Het is wachten op een film waarin de ridders van de ronde tafel nog eens in volle glorie mogen uitrijden...
Als de ergernis eenmaal de overhand heeft, is er geen redden meer aan en schieten talloze vragen door je hoofd. Waarom schmiert Jude Law zich zo door zijn rol heen, waarom is er opeens een moderne folksong en waarom moet alles zo Tarantino-esk door elkaar gehusseld worden?
Origineel is het verhaal dus niet, maar regisseur Guy Ritchie weet op geheel eigen wijze wel een prima nieuwe versie neer te zetten. Met kleurrijke personages, de juiste hoeveelheid actie en een dosis goede humor is deze film dan ook zeker de moeite van het kijken waard.