Een succesvolle New Yorkse reclameman raakt door een tragedie diep in de put. Nadat zijn collega's hem op alle mogelijke manieren uit zijn depressie proberen te halen, smeden ze een complex en controversieel plan om hem uit zijn depressie te sleuren.
Het mankement van Collateral Beauty is de tijdsduur en de sterrencast - met als dieptepunt de zwaar irritante Keira Knightley.
Collateral Beauty hoort helaas tot de twee categorie. Op geen enkel moment kan regisseur David Frankel (The Devil Wears Prada, Hope Springs) ons het ongeloofwaardige verhaal laten geloven. Terwijl dat net de crux is van een krachtig melodrama.
Er valt zo veel ellende te verstouwen dat het geen doen is om dit in amper anderhalf uur speeltijd te proppen. Dit heeft tot gevolg dat Will Smiths hoofdpersonage op strategisch belangrijke momenten naar een zijspoor wordt geduwd. Nog veel erger is dat scènes worden afgeraffeld en onafgemaakt overgaan in weer nieuwe situaties en omstandigheden.
In één van de drakerigste montages die we ooit hebben mogen aanschouwen, begint de camera tergend traag te pannen langs de droeve gezichten van de naar een spermadonor speurende Claire (Kate Winslet), de van zijn dochter vervreemde Whit (Ed Norton) en de aan kanker lijdende Simon (Michael Peña). Snottersaus voor bij uw nacho’s.
David Frankel (The Devil Wears Prada) is geen bijzonder getalenteerde cineast, maar dat Collateral Beauty een instant te vergeten film is geworden, ligt in de eerste plaats aan het betekenisloze scenario van een derderangs schrijver.
De film lijkt vooral bedoeld om te laten zien dat Will Smith heus wel kan acteren en verdriet kan spelen. Dat is een beetje ergerlijk maar gelukkig zijn de bijrollen zeer luxe bezet. Edward Norton, Kate Winslet en Helen Mirren redden de film nipt van een overdosis suiker.
Dat dit verhaal zo goed in elkaar steekt is niet alleen vanwege het script. De rol van Howard wordt gespeeld door Will Smith. Hij staat vooral bekend om zijn grappen en komische rollen in films. Dat is in Collateral Beauty zeker niet te merken en je zult dan geregeld een zeer geëmotioneerde Will Smith aantreffen.
