Parijs, 1884. Félicie is een weesmeisje van 11 jaar, met maar één droom: sterdanseres worden. Samen met haar beste vriend en gekke uitvinder Victor ontsnapt ze uit het weeshuis en vertrekt ze zonder een cent op zak naar Parijs.
Een film over dansen, en bij dans hoort muziek. De hedendaagse popsongs werken aanstekelijk. De film oogt verzorgt, zoals bepaalde overgangen, slomo's, versnellingen; ze houden de vaart erin en maken Ballerina een aangename kijkervaring.
Het verhaal mag dan voorspelbaar zijn en de boodschap belegen, toch kijkt Ballerina fijn weg. Het Parijs van rond 1880 ziet er prachtig uit en de wervelende balletscènes zijn levensecht.
ndanks de motion-capturetechniek is de animatie nooit zo duizelingwekkend knap en gracieus als echt ballet kan zijn en Felicie krijgt deze topsport wel heel gemakkelijk onder de knie. Maar het is dan ook een sprookje.
Terwijl het hoofdfiguurtje dankzij passie haar droom heeft waargemaakt, hadden de makers beter wat meer passie aan de dag gelegd om hun werk geloofwaardig te maken.
Het gaat naast de personages en gebrek aan focus vooral mis met het tempo. Summer en Warin versnellen op vreemde momenten en plamuren bovendien de zaak regelmatig dicht met vervelende popsongs. De personages zijn verdeeld in goed en slecht en worden naargelang het uitkomt ingezet.
Zodoende is Ballerina een echte familiefilm en leert de film ons om, ondanks de dieptepunten, nooit onze dromen op te geven.