Amy Mitchell zet haar gezin altijd op de eerste, tweede en derde plaats, maar haar man, veeleisende kinderen en idiote baas eisen zijn tol. Ze blijft maar geven en geven, maar nooit is het genoeg. Wanneer de alfa moeders op de school van haar kinderen een brug te ver gaan, knapt er iets bij Amy. Samen met twee, eveneens uitgeputte, moeders besluit ze even helemaal los te gaan, met het doel zich los te maken van conventionele verantwoordelijkheden.
Bad Moms is geen topper in het genre - daarvoor komen de oplossingen te makkelijk, maar moeders van over de hele wereld zullen zich met dit stel kunnen identificeren en voor een ontspannen avondje alleen, met vriendinnen of partner is de film best de moeite waard.
Een komedie regisseren is één van de moeilijkste zaken als filmregisseur, en je merkt meteen welke regisseurs gevoel voor timing hebben en welke niet. En dit duo heeft dat duidelijk niet. Maar ik zal wel niet het doelpubliek zijn voor deze prent.
Ze drinken en feesten en weigeren zelfs het huiswerk van hun kinderen te maken, maar ze moeten van Jon Lucas en Scott Moore (regisseur en scenarist van The Hangover) wel om de haverklap verzuchten hoeveel ze van hun kinderen houden. Echt taboedoorbrekend moet het natuurlijk niet worden.
Mensen die er vanwege de trailer op afkomen zullen zeker niet teleurgesteld worden. Je kunt weer vrolijk de bioscoop uitlopen en als moeder zul je misschien zelfs nog een traantje laten. Een typische 'Ladies Night' met goede actrices en knappe mannen. Maar meer dan dat zal het nooit worden.
Eigenlijk zouden alle kritische filmliefhebbers zulke films moeten mijden. Maar ja, misschien zijn zulke films voor vrouwen wel vergelijkbaar met films als Fast & Furious voor mannen.
In een laagdrempelige zomerkomedie als deze is hier en daar een grap die niet uit de verf komt echter zo vergeven. Helaas gaat de film in de finale alsnog flink de mist in door terug te krabbelen van zijn lekker foute uitgangspunt en voor een familievriendelijker slotakkoord te kiezen.
Bad Moms bewijst dat zelfs moeders grappig zijn.
Het voorspelbare en wisselvallige script dat maar weer eens vooral zijn grappen moet puren uit vulgariteiten bezorgt ons nu en dan wel een glimlach, het is vooral de heerlijke Kathryn Hahn die als de volkomen respectloze slettenmoeder de show steelt. Bad Moms is aangename lolbroekerij, maar is zelfs in al zijn grofheid ook futiel en zo vergeten.
Ik vond het een hele leuke film, waarbij ik echt veel gelachen heb. Of dat nou was van de humor of van schaamte door herkenning, dat maakt de film er zeker niet minder om! En als je je zelf niet herkent of je bent een man, dan is er zeker nog genoeg te lachen in deze film.
Het is even schrikken dat het tot 2016 moest duren voordat er een Amerikaanse mainstreamfilm kwam waarin moeders ook een avondje uit mogen. En nog meer hoe weinig subversief zo’n film dan echt kan zijn.
