Gru moet het opnemen tegen Balthazar Bratt, een voormalig kindsterretje dat geobsedeerd is door het personage dat hij in de jaren 80 speelde. Balthazar heeft het dit keer gemunt op een groot schip. Daarnaast ontstaat er de nodige rivaliteit wanneer hij zijn lang verloren gewaande tweelingbroer Dru ontmoet.
Despicable Me 3 doet wat het moet doen. Heerlijk pretentieloos entertainment bezorgen voor kinderen en tieners. En ook aan de ouders is gedacht. Dat is een plus.
Zoals Filmjunkie recent al in een artikel vermeldde zijn recensies van dit soort films misschien niet heel zinvol, want zodra een kind een minion ziet is hij of zij al verkocht, maar voor de ouders biedt Despicable Me 3 toch nog genoeg leuke momenten om het niet verveeld te hoeven uitzitten.
Despicable Me 3 is 'gewoon' leuk. Niets meer, niets minder. Maar wat maakt het uit, kinderen zijn de doelgroep en zij vinden Minions fantastisch. Dus deze vierde film met de bekende gele wezentjes wordt gewoon weer een groot succes - en daar kunnen wij volwassenen prima mee leven.
Minion-moeheid ligt in de lijn der verwachting, maar niets lijkt minder waar. Gru en zijn gele hulpjes blijven populair.
De kracht van de Despicable Me-reeks zit 'm in de pure animatieslapstick, die geen taal nodig heeft.
Toegegeven, de gele komedianten werken nog steeds als een tierelier, maar ze doen hier toch vooral dienst als opvulsel. Dit komt voornamelijk door het gebrek aan solide verhaal.
Despicable Me 3 is een leuke film voor kinderen, maar daar is alles mee gezegd.
Despicable Me 3 kan niet verhullen dat de makers als vakkenvullers te werk gaan: hier een achtervolging of een inbraak, daar wat snoezige gezinsmomentjes en tussendoor een vuistvol strooigoed met de minions.
De echte doelgroep zal daar niet om malen en zich net zo kostelijk vermaken als met de drie andere films die de franchise kent.
Veel is nog leuk, zoals het ongeplande optreden van de Minions bij een talentenshow, maar je voelt een beetje de ideeënarmoede.