Allied volgt een Britse geheimagent, Max Vatan genaamd, die in 1942 op een gevaarlijke missie wordt gestuurd in Noord-Afrika. Daar ontmoet hij vervolgens een Franse verzetsstrijdster op vijandelijk gebied. Wanneer ze elkaar na een tijdje terug treffen in Londen, brengt de extreme druk van de oorlog hun relatie in gevaar.
Er mist bovendien chemie tussen de hoofdrolspelers. Zemeckis doet een dappere poging met een vrijscène in de woestijn, maar het is niet alleen het zand dat tussen de twee agenten schuurt. Cotillard stapt te weinig in de rol van oorlogsheldin en Pitt krijgt de kostuums van Bogart niet in beweging. Zo is er in Allied meer te zien dan te beleven.
Allied is niet meteen de beste of meest originele film van het jaar, maar biedt zonder twijfel wel solide semi-historisch entertainment. De romantiek op het scherm wordt geloofwaardig dankzij het sterke acteerwerk van Pitt en Cotillard, waardoor deze hommage ook tijdens diens tragere momenten weet te boeien.
Pitt's karakter is weinig sympathiek. Tekenend voorbeeld is het moment dat Pitt beteuterd op zijn knieën ter aarde stort. Als kijker wordt je óók droevig, al is het niet van de overgebrachte emotie.
Het verhaal blijft te mager, en Pitt te weinig pittig om in de buurt te komen van de klassiekers waar deze prent aan refereert.
Brad Pitt en Marion Cotillard maken de film. De chemie tussen de twee sterspelers spat van het scherm.
Het is wellicht niet de klassieker à la Casablanca waar de regisseur wellicht op gehoopt had, maar de film is meer dan het kijken waard. Cotillard en Pitt zetten goede rollen neer en Zemeckis laat ons zien dat er nog steeds goede films over de Tweede Wereldoorlog kunnen worden gemaakt.
En hoewel we Marion Cotillard een blitzkrieg waard vinden, was Brad Pitt degene van wie we onze ogen niet konden afhouden: alleen al de half-nonchalante, half-bestudeerde manier waarop hij in dat militaire kantoortje staat, één hand in de zij en de andere op het bureau, bezorgde ons onnoemelijk veel innerlijk plezier.
Pitt en Cotillard doen de rest. Of er iets van waar is dat hij ook in werkelijkheid voor haar charmes bezweek – na de opnames gingen Pitt en Angelina Jolie uit elkaar – maakt niet uit: we zien een ongelooflijk vuurwerk, waarbij beiden ook een tragische waarachtigheid aan hun vertolking toevoegen.
Regisseur Zemeckis is beroemd vanwege zijn actiekomedies. Ook in Allied steken de - schaarse - actiescènes ver uit boven de scènes met vooral dialogen, die nogal stug blijven.
Dit deel van de film draait immers rond de romance die is ontstaan tussen de twee spionnen en hoe nieuwe informatie deze onverwachts onder druk zet. Als je er zoals Zemeckis dan niet in slaagt om het oprecht te doen knetteren tussen je hoofdpersonages, kom je uit bij iets wat meer aanvoelt als mechanische metacinema dan plezante pulp.
