China, de 15e eeuw. Een groep Britse krijgers is ingezet rondom de haastige bouw van de massieve muur. Wanneer de avond valt realiseren de krijgers zich dat de haast voor de bouw van de muur niet alleen is om de Mongolen buiten te houden. Er schuilt iets gevaarlijkers en onmenselijks rond.
Of dit soort cinema de muren tussen China en Amerika zal slopen, valt te betwijfelen, maar als beide partijen rijker worden van de mythische monsterfilm The Great Wall, dan kunnen we ons verwachten aan meer van die Chinees-Amerikaanse heldenepossen als The Great Wall. Maar dan moeten ze wel met origineler verhalen komen aanzetten.
Het lijkt er dan ook op regisseur Zhang een knieval heeft gemaakt richting de Westerse wereld, iets dat niet overal in goede aarde zal vallen. Toch weet de film op cinematografisch gebied wel veel indruk te maken, iets dat wordt versterkt door het 3D effect dat de ervaring op sommige punten veel intenser maakt. We kunnen dan ook concluderen dat The Great Wall geen memorabele film is, maar een heerlijke hersenloze popcornblockbuster!
Niet voor niets is dit het duurste Chinese filmproject ooit en Zhang had er verstandig aan gedaan een tandje minder in te zetten op de status van prestigeproject. Wel verfrissend is het verplaatsen van de actie naar de toenmalige Chinese hoofdstad.
De hardcorefans van Zhang Yimou staat wel een lichte ontgoocheling te wachten: van de overrompelende poëtische schoonheid van 'House of Flying Daggers' en 'Curse of the Golden Flower' valt in 'The Great Wall' - de duurste Chinese film aller tijden - slechts bij vlagen iets te bespeuren.
The Great Wall is als een perfect uitgevoerde turn oefening, waarin niet is gekozen voor de hoogste moeilijkheidsgraad maar voor een van een iets lager niveau om deze vervolgens nagenoeg perfect uit te voeren.
Natuurlijk is het jammer dat een Chinese film je niet meer leert over de, voor vele bioscoopbezoekers, nog onbekende kanten van het land en dat je een fantasyverhaal krijgt voorgeschoteld. Maar als dat, zoals hier, leidt tot 103 minuten topvermaak is er geen bioscoopbezoeker die daar werkelijk om treurt.
Het is een lekker ongecompliceerde guilty pleasure geworden waarin de spectaculaire oorlogsscènes in zo’n hoog tempo voorbijrazen dat je bijna geen tijd hebt om je popcorn op te eten.
Maar het kan niet anders dan dat Gilroy zijn script voor The Great Wall ter goedkeuring heeft moeten voorleggen aan de Chinese autoriteiten. Want zoals het verhaal nu is, wil het vooral kritisch zijn voor het westerse individualisme, ook al wordt alles bekeken vanuit de ogen van een westerling.
