Het verhaal speelt zich af in 2029. Wolverine heeft nauwelijks helende krachten meer en lijkt aan het einde van zijn latijn. Desondanks draagt hij zorg voor een klein meisje dat ook klauwen heeft - twee op elke hand in plaats van drie. Wolverine zorgt niet in zijn eentje voor het meisje; ook Professor Xavier, wiens mentale krachten aan het afnemen zijn, en de mutant Caliban dragen zorg voor haar. Er worden in 2029 verder minder mutanten geboren dan voorheen en een organisatie met de naam Transigen verandert jonge mutanten in moordmachines.
Hugh Jackman was altijd al geweldig in deze rol, maar hier doet hij er een schepje bovenop als een oudere, haast aan levensmoeheid lijdende versie van de Marvel-antiheld op het einde van zijn reis.
Voor Hugh Jackman is het afscheid bitterzoet, hij speelt al zeventien jaar onafgebroken het personage Logan/Wolverine in negen films. Hoe passend is het dan dat de laatste keer dat hij de klauwen gebruikt, het eindelijk gelukt is een goede film over dat specifieke personage te maken. Beter zelfs, Logan is een grensverleggende superheldenfilm.
Anderzijds hoeft een film geen diepgang te brengen om geslaagd te zijn (cf. de John Wick films), mits de karakters interessant genoeg zijn en de vertolking van niveau, en deze twee verwachtingen werden met deze film ingevuld.
Logan is een heel andere superheldenfilm dan je tot nu toe gezien hebt. Niet overdreven kleurrijk of barstensvol actie. Logan is eigenlijk de anti-superheldenfilm. Gewoon een goed verhaal over een held. Eén die dat niet wilt zijn, maar geen keus heeft.
Naast sterk acteerwerk bevat Logan ook een flinke portie actie. Oplettende kijkers zullen merken dat de film vele malen grover is dan andere X-Men avonturen. Zo hakt Wolverine de schurken in bloederige mootjes en is zelfs Professor X is niet vies van ieders favoriete F-woord.
Een echte klepper als The Dark Knight is Logan zo niet geworden, maar Wolverine neemt wel afscheid in stijl.
Dat de verhaallijn goed is blijkt wel uit het feit dat de film weet te boeien vanaf de eerste minuut. Het lijkt erop dat dit keer alle remmen (eindelijk) los mochten, want de film is realistisch in alles.
Wolverine was altijd al een ruige kerel, maar in Logan is hij lomper en asocialer dan ooit. Hugh Jackman speelt diens laatste aria met meer bezieling dan ooit.
Op zichzelf staand is Logan daarmee weinig verheffend, maar de film betoont zich wel een waardig sluitstuk van de periode waarin Hugh Jackman de Wolverine speelde. De atypische benadering van deze genrefilm verdient waardering: Mangold zet zijn strijdbare held neer als een klankbord van de vergankelijkheid.
Het werd tijd: eindelijk heeft Fox een mature superheldenfilm afgeleverd. Hier geen toilethumor, maar een verhaal over wat het betekent om alles te geven voor vrienden en familie. Deze mag je niet missen.
Van subtiele grapjes tot kleine verwijzinkjes, brute actiescènes en hier en daar een emotionele touch. Logan heeft het allemaal. Toch is Logan de beste X-men film tot op heden door juist niet het bekende pad te bewandelen. Verfrissend.
Met het inktzwarte Logan geeft Jackman de brute X-Man het afscheid dat hij verdient: respectvol, wreed en extreem bloederig. Want de bodycount was nog nooit zo hoog.
Hugh Jackman sluit zijn carrière als Wolverine af met een superheldenfilm die weinig gemeen heeft met de gemiddelde genregenoot. Vaarwel, meneer Jackman. U was een fijne Wolverine.
Jackman was nagenoeg 18 jaar verantwoordelijk voor de rol van Wolverine waarbij het duidelijk is dat hij de rol met plezier op zich genomen heeft. Het einde van de film zal je diep raken, alsof je zelf meevoelt in de sterkte en zwakte van het karakter van Jackman.
