De jaren 70. Een gevarieerde groep ontdekkingsreizigers is bij elkaar gekomen om samen naar een nooit eerder ontdekt eiland, gelegen aan de Grote Oceaan en even mooi als verraderlijk, te reizen. Wat ze niet weten is dat ze zich in het domein van de mythische Kong bevinden.
Er is weinig tijd gaan zitten in het schrijven van een origineel verhaal, er zal geen Oscar zijn voor de special effects. Van de twee sterren die 8Weekly eraan geeft is er een voor de aap en een voor Brie Larson als blondine.
Kong blijkt niet het enige gevaar te zijn en door middel van overtuigende special effects worden ze allemaal tot leven gebracht. Net zoals de karakters heb je als kijker geen idee wat er steeds staat te gebeuren en elk karakter kan het zomaar ineens niet overleven.
Regisseur Jordan Vogt-Roberts heeft zich overduidelijk laten inspireren door de ultieme Vietnam-film Apocalypse Now (1979). Dit geeft Kong: Skull Island een uniek smaakje. Het is tevens een perfect gelegenheid om gebruik te maken van de beste muziek uit dit tijdperk.
Kong: Skull Island is een pure adrenalinerit geworden, die groots uitpakt na een vlotte opbouw. Dit zorgt ervoor dat je van de eerste tot de laatste seconde vermaakt wordt, iets dat puur te danken is aan de opbouw van de spanning, de niet al te lange introductie van de karakters en natuurlijk Kong zelf.
Het is allemaal best wel entertainend zolang het duurt, maar het is ook oppervlakkig en de stupiditeit die soms de bovenhand krijgt moet je erbij nemen. Er bestaan veel slechtere blockbusters dan deze, maar een dag later ben je hem wel weer vlotjes vergeten.
Maar wat deze film vooral zo'n lekkere energie meegeeft, is dat alles net even anders gaat dan normaal. Denk je een afgezaagd stukje film te gaan zien, geeft Vogt-Roberts er vlug een kleine draai aan. Dat geldt ook voor de actie, waarin geen scène aanvoelt als een herhaling.
Een paar rustigere momenten met verdieping hadden Kong: Skull Island zeker goed gedaan, maar zoals de film nu staat is het niets dan vermakelijk en toont het een paar prachtige beelden.
Voor een oppervlakkige actieprent is Kong: Skull Island wel bijzonder mooi in beeld gebracht. Helaas is dit een afleidende verpakking van een lege doos.
Kong on steroids wil niet zeggen dat het een betere film is dan de Peter Jackson film uit 2005, maar vermaak wordt er zeker geboden.
Toegegeven; enkele vechtscènes met Kong in de hoofdrol zijn om te smullen, maar tegelijkertijd wordt ook daarin vaak voor de makkelijke clichématige weg gekozen. Nee, Skull Island is helaas een slecht vervolg in Legendary’s Monsterverse. Als het zo moet, laat dan de rest van die films maar zitten.
Hoewel regisseur Jordan Vogt- Roberts de flair mist van een Steven Spielberg of Peter Jackson levert hij wel een amusante monsterfilm af die, gezien de scène na de aftiteling, op minstens één vervolgdeel kan rekenen.
