Ana en Christian zijn uit elkaar en Ana neemt een nieuwe baan aan als assistente van uitgever Jack Hyde. Ze mist Christian echter zo erg dat ze niet kan eten, gewicht verliest en niet normaal functioneert. Tijdens een expositie ontmoeten zij elkaar echter weer en de vonk slaat weer over. Al snel ergert Christian zich aan Hyde en tracht hem in alles dwars te zitten, zeer tegen de zin van Ana.
Diepgravend wordt het geen moment. Het verhaal hangt van rare overgangen aan elkaar maar daar zullen de liefhebbers van de boeken zich ongetwijfeld niet aan storen.
De ene na de andere dramatische verhaallijn volgt elkaar op alsof je een maandcompilatie van een soap voorgeschoteld krijgt. Rode draad: alles is afgezaagd, zowel in de manier waarop dingen ineens gebeuren als de manier waarop de acteurs de dialogen vol clichés uit hun strot weten te krijgen.
Deze prent heeft geen ambities om Oscars te winnen, wel om véél geld in het laatje te brengen met de kinky stuff en seks.
De enige fysieke reactie die Fifty Shades Darker bij mij veroorzaakte, was herhaaldelijk oogrollen - en dat voor een film die als erotica in de markt wordt gezet.
Er duiken maar liefst twee griezelige exen (hallo, Kim Basinger!) en een krankzinnige baas op. En daarna tuimelen knotsgekke plotwendingen helemaal over elkaar heen. Kom niet voor romantiek of kink, Fifty Shades Darker is alleen vermakelijk als schaamteloze camp.
De film lijkt wat afgeraffeld. Misschien was 't omdat Dakota en Jamie totaal geen zin meer hadden in de rol, en ze Fifty Shades Darker en Fifty Shades Freed daarom snel achter elkaar hebben geschoten - ja, het derde deel komt volgend jaar al uit -, maar het leek allemaal wat afgeraffeld en plotseling.
Fifty Shades Darker is een dramafilm verpakt in een kinky verpakking. Na het openmaken van deze verpakking kan je alleen weinig anders dan teleurgesteld zijn. Zo wordt het drama gedeelte slecht uitgewerkt, evenals de zijplotjes, en zijn de kinky momentjes te soft en mainstream om zelfs ook maar de suggestie te wekken dat er veel meer gebeurt dan wat de kijker ook in zijn of haar slaapkamer beleeft.
Ook in de slaapkamer wil het niet spannend worden. Waar de eerste film al een sterk gecensureerde versie van de spraakmakende seksscènes uit de boeken uitvoerde, is het vervolg nog een tandje braver ingeschaald. Op een halfhartige billenkoek en een paar handboeien na, zijn de SM-spelletjes zelfs in hun geheel verdwenen.
U had het niet voor mogelijk gehouden, maar Fifty Shades Darker is op tal van manieren ondraaglijker dan zijn voorganger.
Was je al verknocht na deel 1, dan is deze zeker het kijken waard en helemaal als je de boeken hebt gelezen. Ik kijk in ieder geval al uit naar deel 3!!
Spijtig genoeg neigt Fifty Shades Darker eerder naar het minder opvallende Perfect Stranger van James Foley dat het handboek vormt voor deze Fifty Shades-sequel. Met één groot nadeel: Fifty Shades Darker heeft niet zo’n krachtig scenario. Buiten de seks en enkele krachtige scènes presteert deze Fifty Shades Darker met een budget van 55 miljoen dollar ondermaats.
Dit deel in de seksuele odysee van Grey en Steele is vijftig smaken vanille. Qua opwinding is de angel er na tien minuten uit.
Eigenlijk moet je het toch maar kunnen: hoofdacteurs Dakota Johnson en Jamie Dornan bewezen in respectievelijk Matthias Schoenaerts-knaller A Bigger Splash en BBC-reeks The Fall dat ze wel degelijk straf uit de hoek kunnen komen, maar hier slaapwandelen ze van de ene druilerige dialoogscène naar de andere belachelijke bedsequentie.
