Nadat buitenaardse wezens op de aarde landen, wordt een taalkundige gerekruteerd door de Amerikaanse overheid om de bedoelingen van de wezens te ontcijferen. Terwijl ze de taal van de wezens begint te begrijpen, komen er bij haar telkens beelden naar boven uit haar eigen leven. Deze blijken de sleutel tot het ontraadselen van een groter mysterie rondom het buitenaards bezoek.
Deze interessante ideeën maken van Arrival een sterke film maar Villeneuve neemt lang de tijd om dit te ontvouwen. Daarom is de eerste helft van de film vrij saai. Gelukkig was ik tegen het einde helemaal om: als de ideeën van de film zich aandienen weet je dat je iets bijzonders hebt gezien.
Wat nog meer indrukwekkend is, is dat deze film werd gemaakt met een productiebudget van 50 miljoen dollar! Leg dat maar eens naast de 175 miljoen dollar van een Suicide Squad (2016). Maar wat mij nog het meeste boeit is dat we hier te maken hebben met een originele film.
Inhoudelijk zit de film dus goed in elkaar, maar ook visueel is het een prachtige film. Of dat nu het moment is waarop de zwaartekracht in het schip anders lijkt te werken, de manier van communiceren van de wezens of hun ontwerp, Villeneuve weet een gevoel van verbazing te creëren en dat vast te houden.
Hoewel het contact leggen al in eerdere films centraal stond (Jodie Foster in Contact, Close Encounters of the Third Kind), gaat Arrival nog een paar stapjes verder in de detaillering van hoe zo'n intergalactische conversatie tot stand zou kunnen komen.
Langzaam maar zeker ontpopt Arrival zich tot een persoonlijk drama. Het is een verbazende prestatie die mogelijk gemaakt wordt door de uitstekende regie en het indrukwekkende acteerwerk van Amy Adams.
Ondanks een ietwat stroperige boodschap slaagt de filmmaker er dankzij knappe beelden van vreemde wezens en ongewone schepen toch in om een intrigerende prent neer te zetten.
Dat tragische gebeurtenissen uit het privéleven van Dr. Banks steeds meer verweven raken met het verhaal, maakt van Arrival ook een emotioneel geladen film. Een kolfje naar de hand van Amy Adams, die als actrice met één blik een heel scala van gevoelens kan overbrengen.
Arrival is een film die welhaast onophoudelijk nieuwsgierig maakt naar wat komen gaat. Filmmaker Denis Villeneuve ontpopt zich langzamerhand als garantie voor kwaliteit.
Cinema voor de SF-fijnproever dus, en waarschijnlijk ook enkel voor hen. Al weet je natuurlijk nooit vooraf wie zich kan gegrepen zien door de cinemaschoonheid van 'Arrival'. De kans is in elk geval groot dat een beetje cinefiel genoeg getriggerd is om Villeneuves worp meer dan een kijkbeurt te geven.
Een scifi op hoog niveau dus. Verwacht daarom niet een popcornfilm, maar juist een film waar je toch een beetje bij mag nadenken.
Amy Adams is één van de beste actrices van haar generatie, en het zou me niets verbazen als ze voor deze rol een Oscarnominatie gaat krijgen.
Amy Adams draagt daar effectief haar steentje aan bij in de rol van Louise. Ze houdt uitstekend het midden tussen introvert en openstaand, tussen getekend door verlies en gedreven door hoop.
Je zal de volle twee uur geboeid zijn en na afloop heb je genoeg om over na te denken. Dat bereik je alleen met intelligente, goed gemaakte, cinema.
Arrival is een game changer in het science fiction genre. In welke taal dan ook, menselijk of alien, zal je sprakeloos zijn op het einde.
Het begin is sterk: zoals alleen hij dat tegenwoordig kan, schept Villeneuve met behulp van een omineuze soundtrack en een knappe fotografie een drukkende atmosfeer van doem en dreiging. Maar het lukt hem niet om het verhaal naar een bevredigende climax te voeren: ons werd het in de tweede helft allemaal wat te soft, te saai, en eerlijk gezegd: te onbegrijpelijk.
Finaal is Arrival niet de Interstellar of Gravity van 2016. Je kunt hem zelfs met moeite onder dezelfde noemer klasseren. Maar wat intelligent vertier betreft, waarin flarden wetenschap, poëzie, filosofie en tragiek elkaar bestuiven tot een meeslepend geheel, laat deze sterke prent veel films moeiteloos acher zich.
Maar Arrival heeft een troef in de mouw: het draait om beleving. En dat is iets anders, zo ontdekken we in de filosofische ontknoping die met al zijn fatalistische en melancholieke implicaties erg veel stof tot nadenken biedt.
Met zijn emotie en drama wordt deze film van Denis Villeneuve een sciencefictionfilm die je absoluut moet zien. Arrival is misschien niet weggelegd voor de fans van actie en snelle ontwikkelingen, maar meer voor de fans van intelligente sciencefiction.
Denis Villeneuve hanteert zijn meest elegante penseel om een portret te schilderen over een rouwende taalkundige (Amy Adams) die ingeroepen wordt om contact te leggen met buitenaardse wezens. Uitdagende en entertainende scifi in de trant van Interstellar.
